https://www.youtube.com/watch?time_continue=53&v=BXT2STtm_54&feature=emb_logo
21rst century skills
Οι βασικές δεξιότητες περιγράφονται συχνά με τον όρο 4C, από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων creativity (δημιουργικότητα), critical thinking (κριτική σκέψη), communication (επικοινωνία) και collaboration (συνεργασία). Σ’ αυτές προστίθενται και δεξιότητες όπως ο ψηφιακός γραμματισμός, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, η παραγωγικότητα, η καινοτομία, η ανάπτυξη ικανότητας ηγεσίας, η δεοντολογία, η υπευθυνότητα, η προσωπική και κοινωνική ευθύνη (Voogt et al, 2013; Kaufman, 2013). Οι Mishra & Kereluik, 2011 (σε Voogt et al., 2013) παρατηρούν ότι γνωστικές ικανότητες όπως η κριτική σκέψη και η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων δεν είναι καινοφανείς, είναι διαχρονικές. Έχουν μακρά ιστορία και συνδέονται με την επιτυχή μάθηση και τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα. Επίσης, δεξιότητες όπως η επικοινωνία, η συνεργασία και η υπευθυνότητα εξασφαλίζουν επιτυχείς διαπροσωπικές σχέσεις εδώ και αιώνες. Αντίθετα, η σύγχρονη αντίληψη για την καινοτομία ξεφεύγει από την παλαιότερη, ρομαντική ιδέα του δημιουργικού ατόμου (creative individual), του οποίου οι δεξιότητες δεν είναι σαφώς προσδιορισμένες (Banaji & Burn, 2007 σε Voogt et al., 2013). Η παραγωγικότητα, τέλος, συνδέεται με την επιχειρηματικότητα και αφορά στην ικανότητα της παραγωγής ιδεών και στον σχεδιασμό και την οργάνωση των προγραμμάτων με βάση τα οποία θα επιτευχθούν οι στόχοι (Voogt et al., 2013).
Βασικό χαρακτηριστικό της Κοινωνίας της Πληροφορίας είναι ο ψηφιακός γραμματισμός. Η παραδοσιακή έννοια του γραμματισμού είναι η ικανότητα γραφής και ανάγνωσης. Ο ψηφιακός γραμματισμός σχετίζεται όχι μόνο με την ικανότητα χρήσης ψηφιακών μέσων, αλλά και με πιο προηγμένες δεξιότητες. Η Kathleen Tyner στο βιβλίο της Literacy in a digital world (1998) διακρίνει τον «εργαλειακό γραμματισμό» (tool literacies), δηλαδή την ικανότητα χρήσης της τεχνολογίας, από τον «γραμματισμό αναπαράστασης» (literacies of representation), δηλαδή τη γνώση να εκμεταλλεύεται ο χρήστης τις ποικίλες δυνατότητες που προσφέρουν οι ΤΠΕ (σε Voogt et al., 2013). Για την απόκτηση του ψηφιακού γραμματισμού είναι γενικά αποδεκτό ότι επιβάλλεται η αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών.
