orphan train, 1979
In 1854, there were living on the streets of New York City over 10,000 abandoned orphaned children. Out of this desperate situation was born the orphan Train. This is a fictionalized account, based on actual events.

Antrei tarkovski
sacrifice
Ο Αντρέι Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκι ή Ταρκόβσκι (ρωσικά: Андре́й Арсе́ньевич Тарко́вский‎, ΔΦΑ:[ɐnˈdrʲej ɐrˈsʲenʲjɪvʲɪt͡ɕ tɐrˈkofskʲɪj], 4 Απριλίου 1932 – 29 Δεκεμβρίου 1986) ήταν Ρώσος σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Ανήκει στους κορυφαίους εκπροσώπους του ρωσικού κινηματογράφου.Γεννημένος το 1932 στο χωριό Ζαβράγιε (Zavraje), ήταν γιος του σημαντικού ποιητή Αρσένυ Ταρκόφσκι (Arseniy Tarkovsky). Σπούδασε μουσική, ζωγραφική, γλυπτική και αραβικά, ενώ για ένα διάστημα συμμετείχε σε γεωλογική αποστολή στην ανατολική Σιβηρία. Από το 1956 φοίτησε για περίπου τέσσερα χρόνια στην κινηματογραφική σχολή VGIK (Ινστιτούτο κινηματογράφου της Σοβιετικής Ένωσης), υπό τις οδηγίες του Μιχαήλ Ρομ^[9]. Στις τελικές εξετάσεις παρουσίασε την πτυχιακή του εργασία, που αποτελεί την πρώτη του ουσιαστικά κινηματογραφική δουλειά, με τίτλο Ο βιολιστής και ο οδοστρωτήρας, διάρκειας 46 λεπτών (1960).

Η διεθνής αναγνώριση του Ταρκόφσκι ήρθε με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν (1962), η οποία κέρδισε τρεις "Χρυσούς Λέοντες" στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, μεταξύ των οποίων το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας.Η τελευταία του ταινία Η Θυσία, γυρίστηκε στη Σουηδία το 1986 κερδίζοντας τέσσερα βραβεία στις Κάννες. Πέθανε την ίδια χρονιά στην Γαλλία από καρκίνο.

H γλώσσα της πεταλούδας 

Η ταινία «Η γλώσσα της πεταλούδας» διαδραματίζεται σε ένα χωριό της Γαλικίας λίγο πριν την έναρξη του ισπανικού εμφυλίου το 1936 και είναι βασισμένη σε τρία διηγήματα του Μανουέλ Ρίβας. Με φόντο τις απαρχές του ισπανικού εμφυλίου, όταν η δημοκρατία συνθλίβεται, οι λέξεις άθεος και κομμουνιστής γίνονται μισητές και τα βιβλία κρύβονται, ο μόνος ουσιαστικός τρόπος μάθησης είναι η εναλλακτική εκπαίδευση στην φύση που εφαρμόζει ο ηλικιωμένος "αναρχικός" δάσκαλος Don Gregorio. Οι μεταφορές της φύσης που χρησιμοποιεί ο ιδεαλιστής δάσκαλος για να περάσει τα ουμανιστικά του μηνύματα στους μαθητές και ιδιαίτερα στον αγαπημένο του Moncho, γίνονται κωδικοποιημένη γλώσσα που κρύβεται όπως η γλώσσα της πεταλούδας, αλλά είναι έτοιμη να ρουφήξει το "νέκταρ" της γνώσης και να σκορπίσει τους σπόρους της στις επόμενες γενιές. "Αν καταφέρουμε έστω και μια γενιά να ζήσει ελεύθερη, κανείς δεν θα μπορέσει να της κλέψει την ελευθερία…" (Don Gregorio)