Δανός καλλιτέχνης Kay Rasmus Nielsen (1886-1957). Ήταν υπεύθυνος για την οπτικοποίηση πολλών παραμυθιών των αδερφών Grimm αλλά και του αραβικού έπους «Χίλιες και Μία Νύχτες».
«Ανατολικά του Ήλιου και Δυτικά της Σελήνης: Παλιές Ιστορίες του Βορρά» είναι ο τίτλος της υπέροχης συλλογής σκανδιναβικών παραμυθιών.
Το έργο του "Ανατολικά του Ήλιου και Δυτικά του Φεγγαριού", που κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1914. Εκτός από αυτό το βιβλίο, βέβαια, ο Kay Nielsen έχει ντύσει με τις εικόνες του ένα σωρό άλλα παραμύθια: τις Χίλες και Μια Νύχτες, τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ και του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, κι ακόμα τη "Φαντασία" του Ντίσνεϊ, στα στούντιο του οποίου εργάστηκε για τέσσερα χρόνια.
Το έργο του Kay Nielsen είναι μοναδικό, καθώς συνδυάζει πολλές διαφορετικές επιρροές που διαμορφώνουν ένα εντελώς προσωπικό και αναγνωρίσιμο ύφος. Έχει αναμφισβήτητα πολλά γοτθικά στοιχεία (ειδικά οι ασπρόμαυρες εικόνες του μοιάζουν με την εικονογράφηση του Harry Clarke για το έργο του Πόε) κι επίσης θυμίζει πίνακα του Χοκουσάι στην απεικόνιση του φυσικού τοπίου και του Κλιμτ στα βαρύτιμα, σχεδόν ανάγλυφα, ρούχα των ηρώων. Όλη αυτή η υποβλητική μεγαλοπρέπεια στοιχειώνει τον αναγνώστη και τον παρασύρει μέσα στον ονειρικό κόσμο του παραμυθιού.
«Ανατολικά του Ήλιου και Δυτικά της Σελήνης: Παλιές Ιστορίες του Βορρά» είναι ο τίτλος της υπέροχης συλλογής σκανδιναβικών παραμυθιών.
Το έργο του "Ανατολικά του Ήλιου και Δυτικά του Φεγγαριού", που κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1914. Εκτός από αυτό το βιβλίο, βέβαια, ο Kay Nielsen έχει ντύσει με τις εικόνες του ένα σωρό άλλα παραμύθια: τις Χίλες και Μια Νύχτες, τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ και του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, κι ακόμα τη "Φαντασία" του Ντίσνεϊ, στα στούντιο του οποίου εργάστηκε για τέσσερα χρόνια.
Το έργο του Kay Nielsen είναι μοναδικό, καθώς συνδυάζει πολλές διαφορετικές επιρροές που διαμορφώνουν ένα εντελώς προσωπικό και αναγνωρίσιμο ύφος. Έχει αναμφισβήτητα πολλά γοτθικά στοιχεία (ειδικά οι ασπρόμαυρες εικόνες του μοιάζουν με την εικονογράφηση του Harry Clarke για το έργο του Πόε) κι επίσης θυμίζει πίνακα του Χοκουσάι στην απεικόνιση του φυσικού τοπίου και του Κλιμτ στα βαρύτιμα, σχεδόν ανάγλυφα, ρούχα των ηρώων. Όλη αυτή η υποβλητική μεγαλοπρέπεια στοιχειώνει τον αναγνώστη και τον παρασύρει μέσα στον ονειρικό κόσμο του παραμυθιού.